Metal aksamı su borusundan, üstü ahşap/masif bir çalışma masası sahibi olmaya heveslenirim yıllardır. Yeni bir düzen kurma fırsatı yakalamışken "olsun artık" dedim ama Siteler'deki amcadan ahşap kısıma iki bin gaymeyi duyunca... Yapı markette görüp beğendiğim çözüme yönelmek durumunda kaldım. Su borusundan bacak yapmakta ayrı sıkıntıları yanında getirdi. Sırasıyla; Tasarım, Kirlilik, Ağırlık, İnsan Faktörü ve Maliyet.
Tasarım: Kağıda çizilen/planlananla ölçü tutturmanın zorluğu. Emin olun bu dünyada gerçekten düz olan bir şey yok!
Kirlilik: Boruların kesme ve diş açma işinde kullanılan yağı temizlemenin zahmeti.
Ağırlık: Toplamda 7 m metal boru, epeyce fazla fittings, 12 flanş ve ahşabın ağırlığı.
İnsan Faktörü: Satıcı bile perforje al, bunu ne yapacaksın diyebilmekte.
Maliyet: Her bir uç için diş açma ve zor bulunan malzemelerin getirdiği maliyet (açılan her diş extra).
Tasarım, ahşap keştirme, yan bant yapıştırma, boru kestirme, diş açtırma, temizlik, tornada ayak yaptırma, montaj... Oturunca başına masanın keşke şurasını yüksek yapsaymışım, şurasını geride tutsaymışım, şuraya raf düşünseymişim...vb bir sürü şey söylüyorum. Her zaman olduğum gibiyim. "Biri Bilmez İkiyi Bulmaz" Toplamda mutluyum, çok vakit ve emek harcadım bu masa için.
Kıymeti epeyce fazla bir gümüş yüzük hediye edildi. Bu yüzükle uyum sağlayacak bir karşılık vermeyi uygun buldum ve amatör çalışmamı icra ettim kendi usullerimce. Kalem işi gümüş yüzüğümün negatif baskısını çıkararak çakma kalem işi kolye ucu ve yüzük yaptım, içine biraz emek ve aşk kattım.
Ilgarini mağarasına doğru ilerlerken ilk kez gördüğüm ya da ilk kez gördüğümü sandığım bu ilginç bitkinin fotoğrafını çekmiştim. Aslında defalarca gördüğümün farkına vardım sonradan. Küpesi (meyvesi) olmayan halini görmüş ve çok dikkatli bakmamıştım sadece. Dikkat çekmese bile çiçek buketlerinin vazgeçilmezi Ruscus Hypoglossum (Yalova Mercanı, Büyük Yapraklı Dikenli Mersin) olsa gerek.
Facebook'ta arkadaşlarımın paylaştığı bir afişi görünce kafamda eski anı canlandı. Ayaş'a dut yemeye gittiğimde dere kenarında çektiğim bu fotoğrafı hatırladım. Yarı yaşar yarı yaşamaz görünümlü bir yılan, tepesinde iki adam. İnce bir dal parçasıyla bir yılanı inceliyorlar ve şimdi anlıyorum ki ölü taklidi yapıyormuş zavallım. Bu özelliğini bilseydim; sabırla kenarda oturur gözlemlerdim. Acaba yeni bir oyunda rol imkanı bulmuş mudur? Başındaki adamlara kendi haline bırakın diyemedim ıssız dağ başında, gerçi çok sert bir müdahale de görmedim. Bu zararsız yılan, Natrix Tessellata (Damalı Su Yılanı)'yı daha yakından tanımak için;
